Grijze jagers op Aventurijn


Een argeloze bezoeker van Aventurijn op deze eerste lente dagen van dit jaar zal wellicht denken: is dit een school? Kinderen tussen de 5 en 12 rennen, getooid in mantels, met pijl en boog over het terrein en sluipen behoedzaam door de struiken. Wat is hier gaande?

Een paar kinderen zijn de boeken over “De grijze jager” aan het lezen. Spannende verhalen die zich in een enigzins middeleeuwse sprookjeswereld afspelen: ridders, prinsessen, helden en draken. Ze zijn zó gegrepen door de boeken dat ze deze na zijn gaan spelen. Er worden mantels gemaakt, pijlen en bogen gesneden uit takken, leren handschoentjes, riemen etc. Andere kinderen worden aangetrokken door dit spel en gaan meedoen.

Er ontstaat een groep van rond de 10 kinderen die zeer gedreven, intens betrokken aan de slag zijn, zonder onvertogen woord. Boeken worden uitgeleend aan elkaar, en wie nog niet kan lezen, wordt voorgelezen.

Wat doe je dan als begeleider? Vertrouwen op de wijsheid van kinderen, dat dat wat ze doen zinnig is voor hen, óók als wij dat niet helemaal begrijpen. Verder natuurlijk heerlijk genieten van de zon, observeren, en het verlenen hand en spandiensten.

Wij zien deze activiteit als zeer leerzaam en waardevol. De betrokkenheid van de kinderen bij wat zij doen is zó groot dat dit leidt tot enorme leerervaringen en vooral levenservaringen. Ik noem er een paar:

* Kinderen worden gestimuleerd te lezen en met taal bezig te zijn; zij lezen de dikke boeken of luisteren er naar, zij overleggen, discussieren en verwoorden hun ideeën en fantasie.
* De fantasie en creativiteit die met dit spel gepaard gaat is enorm, het belang hiervan lijkt mij duidelijk.

* Zij worden uitgedaagd tot het vinden van oplossingen voor problemen die zij tegenkomen. Zo hoorde ik de hersens kraken van een meisje toen ze bedacht hoe ze een handschoentje uit leer wilde maken. Of vragen als: Welk hout is het beste voor een boog, welk touw, hoe zit dat met de spanning van de boog in relatie tot de reikwijdte?
* Uiteraard is het sociale leren overduidelijk aanwezig. Kinderen die nooit samenspelen en ineens heel harmonieus onderdeel zijn van de groep. Wie neemt de leiding, en hoe kom je op voor je eigen ideeeën. Maar ook: hoe gaan we om met dat kleine jongetje van 5 die graag mee wil doen maar nog niet alles begrijpt?Eén van de belangrijkste ervaringen is echter dat de kinderen aan den lijve ervaren dat je zó enthousiast over iets kan zijn dat je bergen kunt verzetten. Dat is een ervaring waar je je hele leven baat bij heb; Dat je weet dat er activiteiten zijn die zó belangrijk zijn voor je, dat je er de hele dag intensief mee bezig kunt zijn. Het gaat uiteindelijk toch om het vinden van je eigen drive, je passie, dat geeft richting aan je leven.

Als je in je jeugd uitgebreid hebt mogen ervaren hoe dat voelt, kan je daar je hele leven op teruggrijpen. Dat is in geen enkel kerndoel te vatten!

Posted in: Algemeen.