Vandaag zou er bezoek komen van iemand die de hangdrum bespeelt. Deze meneer was uitgenodigd omdat een aantal jongeren had aangegeven dat leuk te vinden. Maar vandaag…..”Geen zin”, “Ik ga niet hoor”, “boeie!”
Tja en dan staat er iemand die speciaal is gekomen, wat doe je dan? De begeleider koos ervoor voet bij stuk te houden en de jongeren te wijzen op hun verantwoordelijkheid dat als iemand speciaal voor hen komt er dan ook tijd voor te maken.
De hangdrum werd uitgepakt: “Oh, bedoelde je dat!” Tja, toen herinnerden zij het zich weer. Iedereen mocht het proberen en dat was toch best wel “cool”. Ook mochten ze de klankschalen voelen die deze meneer had meegenomen. Er werd aandachtig geluisterd, geëxperimenteerd en plezier gemaakt. Wat nou als wij waren ingegaan op het “geen zin”?
Dit zet mij weer aan het denken; Wij volwassenen zijn zo gewend verbale vragen te stellen en het verbale antwoord van het kind dan ook voor waar aan te nemen. Regelmatig blijkt dat woorden echter de boodschap niet volledig overbrengen. Kinderen schrijven dan niet in voor een activiteit terwijl ze daar dan achteraf spijt van hebben, maar omgekeerd kan het ook gebeuren. De boodschap komt vaak beter binnen als die gekoppeld kan worden aan een beeld of een eerdere ervaring. Als wij vragen wie er mee gaat naar het bos, zullen een aantal kinderen afhaken omdat zij het bos wellicht associëren met een saaie wandeling. Als wij vragen wie er mee gaat een spel doen in het bos, paddenstoelen zoeken of een kabelbaan bouwen dan zullen er meer kinderen aanhaken.
Hoe vrij is de keuze van een kind als het antwoordt op een vraag die niet begrepen wordt?
Wat de hangdrum betreft; één jongen kon er geen genoeg van krijgen. Hij heeft er de rest van de dag op gespeeld, ook in het lokaal van de kleuters. ” Heerlijk, wat een rust brengt dat instrument!”was de reactie van een begeleidster.
Ooooh, daar was ik graag bij geweest! Zo’n hangdrum is zo’n prachtig instrument! En ja, ik merk het ook dat verbale vragen soms zo weinig de lading dekken. Maar als ik het dan voor doe, of een plaatje laat zien, dan krijg ik veel meer mensen in beweging. Mooi hoe je dat zo analyseert!
Groetjes, Mireille
En ik ben erg blij dat er zo’n fantastische school bestaat!
Ik werk sinds ong. 8 jaar in het onderwijs, en loop iedere dag weer aan tegen het feit dat volwassenen niet kunnen luisteren vanuit het hart naar de jongeren. Als er zo’n school in de buurt van Hoorn opgestart zou kunnen worden, en ik de eerste die zich aanmeld. Zelf een school opzetten is voor mij niet haalbaar. Zelf doe ik mijn uiterste best om vernieuwing en bewustwording in het onderwijs te brengen. Ik kan de rivier niet duwen, hoe graag ik zou willen. Ik wordt warm van een school als de Aventurijn