Een onderscheid maken tussen Middelbare school en basisschool is voor ‘Aventurijnse’ begrippen onnatuurlijk. Immers de ontwikkeling van een mens gaat ononderbroken verder. Wij hanteren dan ook bij voorkeur de term “Doorlopend Onderwijs”.
Ook de jongeren leren op hun eigen wijze dat wat voor hen van belang is. Wel zien we dat kinderen vanaf een jaar of 12 in een andere ontwikkelingsfase komen, en dus andere vragen stellen en andere behoeften hebben.
Van de ene op de andere dag kan een kind van deze leeftijd veranderen. Was er eerst veel spel en activiteit, ineens komen er momenten van inkeer en”hangen” .
Dit brengt dan ook direct uitdagingen voor de volwassenen; ouders en begeleiders. Het hangen en zich vervelen heeft een belangrijke functie. Er gebeurt fysiek veel in het kind, de puberteit zet in en er is minder energie, het oude voldoet niet meer, leeftijdsgenoten worden belangrijker. Voor veel volwassenen is het moeilijk om te accepteren en te vertrouwen dat het wel goed komt.
Doorgaans zien we rond het 14 e jaar een verandering. Jongeren vinden hun gedrag zelf ook niet meer fijn en gaan naar de toekomst kijken. Ze weten nog niet hoe, maar ze willen verandering. Dit kunnen ze op verschillende manieren uiten: “Het is hier saai”, “die andere school is veel cooler “etc. Het is dan zaak dat ouders en begeleiders dit onderkennen als een onderliggende vraag om verandering; het is een signaal van groei.
Ook dit is een geleidelijk proces. Want ze willen misschien wel iets gaan doen, maar ja, nu even niet…
Langzamerhand komen er steeds meer gerichtere vragen en groeit het vermogen tot discipline: bestaande schoolvakken, maar ook gesprekken over filosofie, bouwen, toneelspelen etc. Dan komt er een eigen wil om te leren op wat voor een manier dan ook.
Wij zien echter dat de jongeren in deze tijd weer voor andere uitdagingen staan dan 10 jaar geleden. De maatschappij verandert; er is een ontwikkeling geweest naar individualisering, daarbij lijkt het “samen” wat vergeten te worden. Er lijkt een verkilling gaande. Voor Aventurijn is het zaak om jongeren de ruimte te geven op te groeien als een individu, die vanuit eigenheid ook deel is van het samen zijn. Dat is voor een tiener sowieso al moeilijk, en lijkt in de huidige maatschappij nog moeilijker. Voor volwassenen de schone taak dit voor te leven aan de jeugd.
De ontwikkeling van mn de mobiele telefoons en sociale media werken in dit opzicht niet mee. Jongeren zijn gericht op consumeren; als je even niet weet wat je wilt, dan is er altijd wel wat dat je bezighoudt. Men leert niet meer in de wereld te zijn en op eigen initiatief activiteiten te ondernemen; te doen. Van de andere kant zijn er heel veel keuzes die er gemaakt kunnen worden: álles kan toch tegenwoordig? Dat is heel overweldigend, vind dan maar eens je eigen weg.
Wat betekent dit voor de jongeren op Aventurijn? Kunnen wij de jongeren nog wel helemaal los laten en er op vertrouwen dat het allemaal wel goed komt? Of zijn er iets meer kaders nodig om tot vrije keuze te kúnnen komen?
Wij merken dat het geven van kaders voor veel jongeren houvast biedt; Tegen een grens of regel kan je je verhouden, een mening over vormen, iets van vinden. Het je verhouden tot iets of iemand maakt dat een jong mens zijn eigen vorm kan gaan vinden.
Concreet betekent dit op Aventurijn dat er regelmatig gesprekken zijn met de jongeren, individueel of in de groep, over wat ze willen, hoe ze denken, wat ze ervaren etc. Mopperen op zaken in de buitenwereld is iets dat jongeren
vaak doen. Je kunt er in meegaan, of hen helpen naar binnen te kijken en zélf stappen te ondernemen om hun wereld te veranderen.
Aanname beleid
Onze ervaring is dat kinderen die al veel hebben meegemaakt op hun vorige scholen, vaak veel tijd nodig hebben om te ontscholen. Hoe ouder het kind hoe vaker wij dit zien. Dat kan zich uiten doordat het kind helemaal niets wil van het cognitieve leren en hier wil “niksen”. Of het kan juist zijn dat een leerling heel erg gericht met schoolvakken bezig is, en nog niet bij zijn/haar eigen leerwensen kan komen. Voor ons is het van belang bij aanname van oudere kinderen zo goed mogelijk in te schatten of de te verwachten houding van de tiener voldoende begeleid kan worden, en passend is in de groep; Voor tieners is de peergroup van groot belang; iemand die nog veel uit te werken heeft kan daarmee te veel invloed hebben op de andere jongeren.
meer lezen?