Het is elk jaar weer bijzonder om mee te mogen maken dat leerlingen die hier vele jaren geweest zijn, hun schoolperiode afsluiten. Dit doen wij altijd tijdens een kamp. Dit is één van de hoogtepunten van het jaar. We zien kinderen groeien, samen zijn en genieten; en dat wordt tijdens zo’n kamp weer zó zichbaar. Dit jaar was het ook weer grote pret: zwemmen in de regen, boogschieten, aikido, dansen, knutselen, maar vooral: sámen genieten. Vast onderdeel is de diploma uitreiking op de slotavond.
Jongeren die hier langere tijd geweest zijn kiezen een eindopdracht. Iets dat voor hen een uitdaging is, waar ze nieuwe stappen voor moeten nemen. Dat is voor iedere leerling weer anders. Dit jaar waren er twee eindopdrachten: het preparen en opzetten van een Eekhoorn, verslag daarvan maken en opschrijven in een boek dat zelf is ingebonden, een houten kaft heeft en gemaakt is van zelfgeschept papier. Dat vroeg heel veel regelwerk (waar vindt ik een preparateur, en hoe schep ik papier, wie kan mij helpen?) De andere eindopdracht was van iemand die een muziekstuk heeft geschreven voor piano, zang en cello. Zij heeft dat ook opgenomen. Dat er altijd meer bij komt kijken dan op het eerste gezicht lijkt bleek op het laatste moment:
Een deadline halen is lastig, vooral als de apparatuur niet meewerkt, een USB stick in de wasmachine belandt, de inkt een beetje uitloopt op bijzonder papier, of dat het allemaal toch veel meer werk blijkt dan dat je dacht. Dat vraagt plannen, missers incalculeren en vooruitkijken. Maar ondanks de tegenslagen zijn beide leerlingen feestelijk geslaagd met prachtige projecten! Nu óp naar nieuwe uitdagingen: een meubelmakers opleiding, theoretiche biologie of een Horeca opleiding in Spanje.
Voor de kinderen die verder gaan op Aventurijn is er altijd het “weet je nog rapport”. Wij doen geen testen en toetsen, en geven geen rapportcijfers. Daarom krijgen de kinderen aan het eind van het jaar een rapport waarin herinneringen beschreven staan van het afgelopen jaar: “Weet je nog?”
Aan het eind van het kamp komt onvermijdelijk het afscheid nemen, want ook dat hoort erbij: vreugde om de gedeelde ervaringen, verdriet om het afsluiten van een periode, en spanning over de nieuwe toekomst. De tranen vloeiden veelvuldig want ook die zijn een onderdeel van het leven. Leren van het leven, met álles wat erbij hoort: vreugde, verbondenheid, vriendschap, verdriet en…… dankbaarheid!
Posted in: Algemeen, blog schoolleider.