Wat was het een groot feest afgelopen week! Drie totaal verschillende voorstellingen met kinderen van 8-16 jaar. Eerst voor een oude tempel in het museum van Oudheden en daarna twee voorstellingen in een echt theater. Wat een prachtige afsluiting van een heel intensief proces voor alle betrokkenen. Ik sprak met de kinderen voor de laatste 2 voorstellingen over waar het eigenlijk om draait bij een toneelvoorstelling: Het gaat o.a. om het leren omgaan met elkaar, met jezelf, met grenzen, etc. Nou dat hebben we vooral tijdens de generale repetitie in het theater gemerkt: Kinderen die geirriteerd waren, geen zin meer hadden, boos wegliepen etc. Maar wat mooi hoe ze het daarna weer op konden pakken en begrepen dat het dus bijvoorbeeld handig is dat als je lang moet wachten dat je dan even rustig iets voor jezelf gaat doen. Dat je door de spanning en vermoeidheid misschien wat prikkelbaar kunt zijn. Dat je begrip voor elkaar kunt hebben. Dat je ook een oefening kunt doen om rustig te worden. ( “Ik word rustig van groenig bruin…”) Ook de warming up voor de voorstellingen was erg fijn, waardoor je merkt dat ondanks de onrust en spanning het echt een groep was die met elkaar de voorstelling ging maken, ondanks persoonlijke gedoetjes en leeftijdverschillen. Er werd niemand aangekeken op de dingen die “mis”gingen waardoor er een veilige sfeer was en iedereen op zijn/haar manier kon schitteren. En zelfs tijdens de laatste voorstelling werden er grapjes gemaakt op het podium die maakten dat alle mensen achter de coulissen moeite hadden hun lachen in te houden.
Wat ik ook erg leuk vond om te zien is dat ook de kinderen van Aventurijn die niet direct betrokken waren bij de voorstelling tóch erg betrokken waren. Ze leefden helemaal mee met hun maatjes. Tijdens de middag voorstelling voor basisschoolleerlingen van andere scholen waren er een aantal middenbouwers die uitgebreid uitleg hebben gekregen bij de techniek en achter en op het podium hebben gekeken. Ook het hoorbare plezier van een aantal kleuters op de eerste rij ‘s avonds sprak boekdelen. En wat fijn om te horen van een hele verlegen tiener: “Volgend jaar doe ik ook mee hoor!”
Wat mij ook opviel deze keer was wat het met mn de middenbouwers deed om voor 200 leeftijdsgenoten te spelen…de schok toen ze de zaal vol zagen stromen, en de kracht waarmee ze het vervolgens allemaal even neer konden zetten! Wat waren ze trots op hun prestaties, en terecht! Ik ondersteunde het stuk op mijn fagot en kreeg een groots compliment, dat ik toch met gemengde gevoelens aanhoorde: Een kleuter antwoordde op de vraag wat hij leuk had gevonden aan de voorstelling : “die oma op de pom pom pom…” Tja, zo leert dus iedereen wat van zo’n voorstelling…;o)
Posted in: Algemeen.Tagged: toneel.