Op Aventurijn komen regelmatig gasten een dagje of langer meedraaien. Een veelgehoorde opmerking is dan: “De kinderen zijn hier zo wijs!” Kleuters met heldere ogen die vragen stellen, kinderen van 10 jaar die uitleggen hoe een vliegtuig werkt, twee kinderen die onderling in serieus gesprek zijn over het einde van het heelal, of een tiener die perfect in staat is te reflecteren op haar eigen gevoelens en gedrag. Laatst had een buitenlandse bezoeker een gesprek met een jongen van een jaar of 10, in het Engels uiteraard. Deze persoon was onder de indruk van de natuurlijke wijsheid van dit kind en was dan ook zeer verbaasd toen ik hem vertelde dat deze knaap pas net had leren lezen, en dat het schrijven nog best lastig is.
Op die momenten realiseer ik mij dan weer dat dat wat wij hier op school ondertussen normaal vinden, misschien niet zo normaal is. We leven in een tijd waar kinderen zo vroeg mogelijk kennis en vaardigheden moeten vergaren. Ik merk elke dag weer hoe belangrijk het is dat een opgroeiend mens dát mag doen waar het inspiratie toe voelt; dat wat uit zijn of haar binnenste tot ontwikkeling wil komen, of dat nou lezen, zingen of rennen is. De innerlijke wijsheid die daarmee naar buiten kan komen maakt dat kennis die opgedaan wordt op een vruchtbare bodem valt en werkelijk tot bloei kan komen.
Het is soms bizar om te ervaren dat je een boek openslaat op een bladzijde waar iemand woorden geeft aan iets dat je eigenlijk al weet. Dit antwoordde Rudolf Steiner in 1924 op een vraag:
“…Als iemand zich, zoals dat tegenwoordig gebruikelijk is, van zijn zesde of zevende jaar af onze hedendaagse lees-en schrijfvaardigheden eigen moet maken, dan is dat zo’n kwelling voor de ziel, die zich volgens haar eigen individuele natuur wil ontwikkelen, ….. omdat het kunnen schrijven op de manier zoals dat tegenwoordig wordt verlangd bepaalde eigenschappen van de mens verstikt.” *
Rudolf Steiner kon op zijn twaalfde jaar nog niet behoorlijk schrijven, maar wíj vinden het normaal om in de kleuterklas al te beginnen…. Wat is wijsheid?
*uit: Karma onderzoek 1, R. Steiner,uitgeverij Vrij geestesleven
Posted in: Algemeen, blog schoolleider, Informail Berichten.
hai hannah, leuk stukje. ik herken me hier wel in. herinner me van school dat ik taalfases en rekenfases had. terwijl de lessen onverdroten volgens rooster voortsjokten. ik was een kind dat ‘goed kon leren’ en ik had meestal een goed rapport.
maar aan mijn behoefte tot zelf ontdekken werd voorbijgegaan. en als volwassene kwam ik erachter dat ik weinig of niets geleerd had waar ik wat aan had bij storm op de levenszee. ik denk dat aventurijn me gepast zou hebben als een jas. als ik kon werd ik gelijk weer kind, probeerden we het uit???????????? lieve groetjes & keep up the good work! margriet, margriet
ps: op de plek van al die vraagtekens had een rijtje smiley’s moeten staan