“Wie doet er mee met het “matten spel ?!” Twee kinderen vragen jong en oud om mee te doen met het spannende buitenspel. Met veel enthousiasme wordt er een moment vastgesteld wanneer iedereen kan: om 11.00 uur buiten op het grasveld. Op het voorstel van een begeleider om van te voren de regels goed af te spreken wordt niet ingegaan. “Hoezo, we kennen de regels toch?” Dat er de afgelopen week steeds discussie en verdriet was op het speelveld is kennelijk vergeten. Al snel verzamelt zich een groep kinderen tussen de 7 en 16 jaar. Mijn collega houdt buiten een oogje in het zeil terwijl zij in de tuin werkt, en ik ben in het lokaal met een aantal kinderen.
Al gauw komt een knul met rode wangen binnen: hoogst verontwaardigd. Het was echt niet eerlijk, en als zij mij gaat slaan dan moet ze het zelf maar weten etc etc. Ik hoor hem aan. Al pratende komt hij er wel achter dat hij nóg zo naar een ander kan wijzen, maar dat je uiteindelijk alleen jezelf kunt veranderen. Even later is hij weer verdwenen, terug het spel in. Na een paar minuten komt er een meisje binnen met een donker gezicht…..”Het is niet eerlijk!” Van mijn collega hoorde ik dat het er fel aan toe ging op het veldje.
De tieners, die hebben echt geen zin meer in dat moeilijke gedoe van de “kleintjes” en houden het al gauw voor gezien. Nog een reden tot verontwaardiging: “Hij loopt gewoon weg!” Tja, en de jongsten zijn verbouwereerd door zoveel intensiteit en heftigheid, ook zij trekken al snel hun eigen plan en komen rustig binnen tekenen.
Regels, regels, regels……Dit is een steeds weer terugkerend item bij kinderen rond de 9-10 jaar. Waarom?
Met regels geef je duidelijkheid aan de wereld. Je weet waar je aan toe bent of juist niet. Je kunt er invloed op uitoefenen, het kan je macht geven of onmacht. Met andere woorden: kinderen op deze leeftijd zijn aan het leren hun eigen plek te vinden in de wereld, de wereld vorm te geven, te experimenteren met wat wel en wat niet kan. Met vallen en opstaan. De tieners zijn daar duidelijk al aan voorbij: “Soms heb je geluk, soms heb je pech”.
Het zou mij niet verbazen als er morgen weer enthousiast aan een buitenspel wordt begonnen. Als een begeleider dan vraagt of ze van te voren de regels even zullen afspreken zal het antwoord waarschijnlijk wederom zijn: “Waarom, we weten de regels echt wel hoor!” Wellicht is het een optie om als begeleider mee te doen en zo het spel in goede banen te leiden. Dat kán een manier zijn om de kinderen te laten ervaren hoe je onenigheden binnen een spel samen op kunt lossen zonder ruzie.
Maar ja, soms is het zelf ontdekken, met vallen en opstaan, wel zo leerzaam. Trouwens waar doen we moeilijk over; ze kennen de regels…
Posted in: Algemeen, blog schoolleider.