Vandaag was het zover; het schooljaar kon weer beginnen. Het was een begin met (letterlijk) vallen en opstaan, wennen aan alles wat anders is, en alles wat nog niet klaar is. Voor sommige kinderen even zoeken, voor anderen geen enkel probleem.
Met ouders en kinderen waren wij op de kale betonvloer van de lokalen die gesloopt zijn. Eerst werd er traditiegetrouw een verhaal verteld. Dit jaar uiteraard over bouwen: Over de vraag die een metselaar zich stelde: ben ik stenen aan het stapelen, een muur aan het bouwen, een kathedraal, of…..bouw ik aan mijn eigen leven?
Daarna schreef iedereen met stoepkrijt een woord op het beton; een woord/wens voor het nieuwe jaar. Vervolgens verbonden we al die mooie woorden met elkaar.
Toen was er tijd voor: meloen!
Toen was er tijd voor: meloen!
Daarna zoeken. letterlijk en figuurlijk: wat wil ik, wat kan ik, en waar is……
De tieners zijn hun nieuwe ruimte aan het opknappen en inrichten. Wat is er veel geschonken! Komende dagen begint het feest van dozen uitpakken en een plekje geven in het lokaal. De eerste boekenplanken werden vandaag gevuld.De peuters beginnen donderdag; hun ruimte is bijna klaar; woensdag komt de nieuwe zandbak.
De tieners zijn hun nieuwe ruimte aan het opknappen en inrichten. Wat is er veel geschonken! Komende dagen begint het feest van dozen uitpakken en een plekje geven in het lokaal. De eerste boekenplanken werden vandaag gevuld.De peuters beginnen donderdag; hun ruimte is bijna klaar; woensdag komt de nieuwe zandbak.
