Op Aventurijn zijn ook vakdocenten die regelmatig komen. Meestal werken zij met de tieners, maar hoe gaat dat dan?
Natuurlijk zijn er jongeren die vragen om een reguliere les; de vakdocent plant dat in en vaak werken zij dan even individueel of in kleine groepjes. Daarnaast vinden wij het van belang dat er aanbod is. Immers: naar wat je niet kent, kan je niet vragen. Dat betekent dat de vakdocent ook altijd iets aanbiedt in de ochtend- of slotkring, daar is de hele groep bij aanwezig. Soms gaat dat over een gezamenlijk gekozen onderwerp, soms is het een verrassing. Kinderen die daarna meer willen met dat onderwerp kunnen verder gaan.
Soms ook gaat een vakdocent gewoon lekker mee voetballen, of met een kind praten. Dat is net zo belangrijk
; want op deze manier bouw je nl. contact op met een kind. Vanuit dat contact is het makkelijker ook vragen te stellen over andere zaken. Contact maakt leren makkelijker.
Onze aardrijkskundelerares ziet haar vak heel breed: aardrijkskunde is meer dan topografie… Dat is nu juist wat hoort bij Aventurijn: het vak inbedden in het leven, combineren van vakgebieden, en uitgaan van de belangstelling van de kinderen.
Met een aantal jongeren ging zij erop uit: fotograferen van landschappen. Van te voren was aan de hele groep e.e.a. uitgelegd over de wandeling, maar ook fotograferen, perspectief, compositie en licht. Uiteindelijk gingen er 5 mee op pad. Loenen ligt aan de rand van de Veluw, dus daar is van diverse landschappen te genieten; Deze keer langs het enk-pad. Wat is een enk, hoe is dat ontstaan? Terloops kwam e.e.a. aan bod: aardrijkskunde, maar vooral ook persoonlijke gesprekken en ondertussen: prachtige foto’s. Tieners houden wel van wat competitie, dus aan het eind van de dag werden de foto’s bekeken en gestemd op de beste foto. Wat een kadootje voor de winnares, die opsteker kon zij goed gebruiken.
Aardrijkskunde? nou en of!
Posted in: Algemeen, blog schoolleider.