Kerst op Aventurijn….elk jaar weer anders maar ook met een paar mooie tradities. Na sinterklaas hadden we dit jaar érg kort tijd om de kerst voor te bereiden, toch was mooi te zien dat ieder er op zijn/haar manier bij betrokken was: helpen versieren, toneelstuk maken, meezingen in het koortje, DJ zijn, vuurman zijn of een speelfilm maken. Kerst is een feest van verbinden, licht, samen delen. Daar ging de viering dan ook over. Na een mooi kerstliedje van 3 meiden en een mandoline, we...

Op Aventurijn zijn ook vakdocenten die regelmatig komen. Meestal werken zij met de tieners, maar hoe gaat dat dan? Natuurlijk zijn er jongeren die vragen om een reguliere les; de vakdocent plant dat in en vaak werken zij dan even individueel of in kleine groepjes. Daarnaast vinden wij het van belang dat er aanbod is. Immers: naar wat je niet kent, kan je niet vragen. Dat betekent dat de vakdocent ook altijd iets aanbiedt in de ochtend- of slotkring, daar is de hele groep bij aanwezig. Soms ga...

  Op een school als Aventurijn gaan wij uit van dat wat een kind wil leren. En daar ligt dan ook gelijk een bron van discussie: wanneer weet je wat een kind wil, wat is het verschil tussen willen en wensen? Kan een kind al duidelijk maken wat het werkelijk wil; kan het dat door middel van taal, of zijn er andere signalen? Is dat wat een kind zegt te willen (of niet te willen) werkelijk wat het bedoelt of vraagt het om iets anders? En tenslotte; wat is het verschil per leeftijd en hoe hel...

Eigenlijk is het opvoeden van kinderen één groot loslaten. Het begint al bij de geboorte: het kind gaat zelf ademen, zelf eten. Het is los van moeder, maar nog afhankelijk van mensen om hem heen. Het leert steeds meer zelf te doen, dat gaat langzaam, maar er zijn van die mijlpaalmomenten, dat je je dat weer even realiseert. De eerste stapjes zijn zo’n moment. Je kind kan zelf gaan waar het wil, het kan vallen en je kunt het als ouder niet meer voor allerlei onheil beschermen. Ze gaan op ontd...