Vandaag besloten we naar het bos te gaan. Ik wist een mooie plek met een zandverstuiving en heuveltjes. Ideaal voor allerlei spellen. De kinderen hadden er wel zin in: als we wel levend stratego zouden gaan doen, anders is een bos saai….
Voordat we er waren was er wat gerommel in de groep: kinderen die boos waren op elkaar, lelijke woorden en vurige blikken. Ik keek de stagiaire aan: “zullen we eens kijken of het bos zijn werk doet?” We zetten er de pas in en al snel was er weinig meer aan de hand. Toen we ee
nmaal op de bestemming waren aangekomen was alles vergeten; als in rook opgelost.
Ik zag kinderen die anders nooit met elkaar spelen samen op avontuur gaan, verder dan ik dacht dat ze zouden durven. Bomen werden beklommen en ik zag een hele groep 12 jarigen druk in de weer met sluipen, rennen, duiken en verstoppen. Levend stratego? ruzie? Geen haar op hun hoofd die daar nog aan dacht. Alles liep op rolletjes, alsof in het bos alles anders werd, er ontstond een opgewekte, ontspannen sfeer waar geen ruimte was voor iets anders dan dat.
Wat zou er gebeuren als al die regeringsleiders eens wat vaker in het bos zijn? Misschien helpt dat.
Posted in: blog schoolleider.