Wat is er met ouders en jongeren in deze tijd? Het lijkt dat tieners alles zelf mogen bepalen: ze lijken immers al zo volwassen en bijdehand. Maar is dat wel zo?
Wat ik waarneem is dat veel ouders een grote vergissing begaan en hun tiener veel te los laten. Ik noem dit bewust “los”laten. Dit is nl iets anders dan “vrij” laten.
Loslaten is mijns inziens een terugtrekkende beweging. Het kind bepaalt alles, maar dobbert rond. Dat zijn de tieners die alles zelf doen, waarvan we de ouders zelden op school zien. Of we horen/zien die ouders juist heel veel omdat de ouders alles doen wat de puber wil. Komen ze thuis met een heftig verhaal over iets dat op school gebeurd zou zijn, dan hangen de ouders aan de telefoon. Niet om samen met de school het kind te leren omgaan met een situatie, maar om te klagen en de schuld bij de school of andere kinderen te leggen, net als de puber doet. Het kind heeft de leiding maar schreeuwt om houvast. Het zwemt en krijgt geen voorbeeld over hoe het situaties kan oplossen op een andere dan hun eigen, nog zoekende wijze.
“Vrij laten “ doe je vanuit verbinding en vertrouwen. Dan ben je als volwassene een bedding waar vanuit het kind 
kan ontdekken, groeien en stuiteren. Je stelt heldere grenzen en bespreekt situaties, vraagt naar hun mening en zoekt samen naar wegen. Dan vindt er gelijkwaardige uitwisseling plaats. Je gaat samen met je kind naar school om een situatie te bespreken. Je geef daarin voorbeeld over hoe je zoiets aanpakt en bent je bewust van het feit dat het kind gevoelens heeft die gerespecteerd dienen te worden, maar dat dat wel iets anders is dan die gevoelens tot objectieve waarheid te bestempel
en. Bij vrij laten hoort verantwoordelijkheid dragen: verantwoordelijkheid van jou als ouder, maar ook het kind leren verantwoordelijkheid te gaan dragen voor zijn/haar eigen leven.
Of zoals iemand mij ooit een zei: vrijheid is een werkwoord… hárd werken dus.
Posted in: blog schoolleider.