Als er een nieuw kind in de groep komt kan dat heel wat verschuivingen en onrust oproepen. Sommige kinderen benaderen een nieuwe groep heel voorzichtig en afwachtend en veroveren zo hun plekje. Anderen hebben een wat meer extroverte wijze van binnenkomen. Zij plonzen als het ware in de groep en veroorzaken daarmee heel wat gesputter en beweging. Zo ook de nieuwe knul (13)die vorige week op school kwam. Eerdere ervaringen leerde hem dat als je stoer doet en grove woorden gebruikt, je kan rekenen op bewonderende blikken van je leeftijdsgenoten. Maar op Aventurijn werkte dat anders….
Het voetbalveldje was de uitgelezen plek om al deze sociale interacties ruimte te geven. De nieuwe jongen ontdekte dat hij ruzie kreeg en veel kinderen tegen zich in het harnas joeg. Kinderen die deze fase al doorlopen hadden baalden flink van zijn gedrag. Zo erg zelfs dat ze vrijdag mopperend binnen kwamen en op een grove manier over deze nieuwe leerling tegen elkaar spraken.
Wat ons betreft was een grens bereikt en werd het tijd voor een meer gerichte actie. Met de begeleiders stemden wij kort af hoe te reageren. Ik zou tijdens de slotkring een activiteit doen om e.a. aan de orde te stellen en indien mogelijk om te draaien. Preken helpt doorgaans niet; kinderen weten immers best als ze “fout” zitten, en meestal gaat het het ene oor in het andere oor uit. Ik besloot hen te vragen wat zij zich nog herinnerden van hún eerste week op school, wat was er anders dan op hun vorige school, hoe waren zij veranderd toen ze hier kwamen… Hierop vertelde een Bart(10) over Menno die hier vorig jaar op school kwam. Dat zij toen vaak ruzie hadden, maar dat Menno nu heel erg veranderd was. Ik was hem in stilte dankbaar voor de opsteker die hij hiermee aan Menno gaf, wat een kostbaar moment. Anderen vertelden dat ze het spannend vonden of dat ze langer moesten reizen.
Ik stipte terloops even aan dat de kinderen die bij binnenkomst zo lelijk deden over de nieuwe jongen eigenlijk hetzelfde deden als de knul in kwestie..
Iedereen heeft mooie kanten, en dingen die wellicht anders zouden kunnen; daar kan je over praten maar je kunt ook wat doen. Ik gaf ieder een gele ster van papier en vroeg hen hun eigen naam erop te zetten. Vervolgens schoof iedereen zijn ster door naar zijn buurman. Deze zette er een goede eigenschap op en schoof het weer door. Zo ontstond er voor ieder kind een ster met goede eigenschappen. Heel geconcentreerd werd er geschreven en getekend. Een gouden lintje er doorheen en het kerstcadeau was compleet. Ieder nam vol trots zijn ster in ontvangst en mocht die mee naar huis nemen.
En na het weekend is er werkelijk iets veranderd in de sfeer op de groep….Wát een sterren!
Posted in: blog schoolleider.