Bas en Arthur houden van “slopen” ofwel het demonteren van oude apparaten. Dus toen een van de ouders een hele doos oude fototoestellen meebracht, was dat smullen. Dagen achtereen werd het ene toestel na het andere uit elkaar gehaald en de werking van lenzen, diafragma’s en flitsers bestudeerd.
Ik haalde diverse boeken over fotografie uit de bibliotheek. Met name Bas was geïnteresseerd. Arthur hield het eenvoudig en speelde met zijn twee jaar jongere vriendje ‘onweertje’ met de flitsers die het nog deden.
Een van de begeleiders stelde voor een camera obscura te maken; nu raakten ook andere kinderen geboeid. Oude dozen en melkkartons werden omgetoverd tot primitieve fototoestellen. Grote verbazing; alles stond op zijn kop! De interesse voor dit onderwerp bleek eindeloos: we bezochten een camerafabriek en een fotograaf, er werden foto’s gemaakt en ingeplakt, we gingen in het bos op ‘jacht’ om natuurfoto’s te maken.
Dit project loopt nu al vier maanden; het ontstond doordat de vonk van belangstelling van de kinderen werd aangewakkerd door ideeën van de begeleiders en uitgevoerd door iedereen die zich tot dit onderwerp aangetrokken voelde. Hoe lang het nog duurt? Tot er andere onderwerpen op duiken die tot de verbeelding spreken. Zoals het volgende bijvoorbeeld…
Ik knipte een klein berichtje uit de krant, ‘Fles met post uit de tweede wereldoorlog aangespoeld op eiland.’ Ik las dit voor aan een aantal kinderen. “Dat wil ik ook!” was een reactie die snel bijval kreeg. Er werden plastic flessen gezocht en een aantal kinderen begon te schrijven: naam, adres, plaats, datum….
Bas stond het allemaal aan te kijken. Het idee sprak hem wel aan, maar schrijven…… Uiteindelijk overwon hij zichzelf, pakte een pen en begon voor het eerst sinds tijden te schrijven.
Toen alle flessen klaar waren togen we naar de IJssel, in Brummen vlakbij het pontje. De kinderen wierpen hun fles met een grote zwaai het water in…..”Hij komt weer terug!” “Moet je stenen gooien” Eindelijk hadden we de eerste fles in de goede stroming….Nu de rest nog.
Het pontje bood uitkomst. Wij zetten onze flessen overboord en keken ze na zover we konden “Misschien komt ‘ie wel in de Noordzee” “Nee joh, het IJsselmeer” “Kan ie niet door de afsluitdijk dan?” De kapitein had plezier in deze enthousiaste briefschrijvers en vertelde van alles en nog wat over de rivier, scheepvaart en de techniek van het pontje.
Dat kleine krantenberichtje leverde ons heel wat leerzame avonturen op. Zeker toen Bas een paar weken later bericht kreeg dat zijn fles gevonden was…..niet ver van Brummen, door…… een natuurfotograaf!. Flitsend toch!?
Posted in: Publiciteit.Tagged: Educare.