Met een groepje tieners zijn we bezig met geschiedenis. Via de tweede wereld oorlog kwamen er vragen over de eerste wereldoorlog en zo kwamen we op Rusland; Stalin, Lenin, communisme en Poetin.
Wat mij opvalt is dat de jongeren vooral heel erg geboeid zijn door de verhalen van mensen: hoe kan het dat iemand zo denkt, waarom geef je je op in het leger, hoe is het om in het verzet te zijn, zou jij dat durven?
Ik probeer de lessen zoveel mogelijk te voorzien van échte verhalen. Zo gingen we naar het kleinste oorlogs museum in Beekbergen, waar een enthousiaste jongeman bij elk voorwerp een verhaal wist. De jongens van 12-13 jaar hingen aan zijn lippen. Ook kwam er een ouder die opgroeide in Oost Duitsland vertellen over haar ervaringen. Gisteren was er een vrouw uit Rusland. “Ik weet niet zoveel over geschiedenis hoor!” Was haar opmerking van te voren. Toen ze er eenmaal was raakte zij niet uitgepraat. Voor de hele school ging het over de Matruschka, Russisch geld, de taal en Russische snoepjes. Met het geschiedenis clubje gingen we meer de diepte in. Zij vertelde over haar familie gedurende de diverse regimes. Echte verhalen, echte gebeurtenissen en echte emoties… Dit vergeten ze nooit meer!
