Iedereen kent ze wel: kinderen die het nog moeilijk vinden hun impulsen te beheersen. Zo uiteraard ook op Aventurijn. Een groep kinderen was na drukke en intensieve bezigheden gezamenlijk aan het eten. Er was een duidelijke vraag om rust vanuit de groep. Eén van de kinderen bleef echter luidruchtig bezig. Vanuit de kinderen en de begeleiders kwam er meerdere malen het verzoek om zachter te zijn, of om anders even ergens anders te gaan eten.
Niets had effect op zijn gedrag en het leidde uiteindelijk zelfs tot een woede-uitbarsting. Op dat moment kwam ik in de groep en nam het jongentje mee naar buiten om bij te komen en te luisteren naar zijn beleving van het verhaal. De groepsbegeleiding kon zo aandacht hebben voor de andere kinderen.
In eerste instantie was hij nog helemaal niet toe aan een gesprek met mij, de emoties waren te heftig. Hij liep naar het geitenhok, ging opgerold in een hoekje zitten en wilde alleen gelaten worden. Ik respecteerde dat, maar deed een klusje in de buurt voor het geval hij wèl open zou staan voor contact met mij. Al snel liep hij naar de geit en begon die te aaien. Het was alsof hij via de geit zijn emoties los kon laten. In stilte stonden die twee te communiceren, dat duurde zeker 5 minuten of langer. De geit was rustig, hield haar kop omhoog alsof zij genoot van de aanraking.
De vaak zo drukke en onstuimige knul ging heel behoedzaam en respectvol met haar om. Toen deze interactie klaar was begon hij hooi en gras voor de geit te pakken en was daar vervolgens in stilte, met volle aandacht en concentratie, druk mee. Zo nu en dan keek hij mij vragend aan, het leek wel of hij wilde peilen hoe mijn pet stond. Ik knikte hem dan even toe en ging door met mijn werkzaamheden. Toen de geit verzorgd was, leek de bui geklaard en ging hij weer totaal ontspannen terug naar de andere kinderen.
Een gesprek was eigenlijk niet meer nodig; de jongen wist heel goed dat hij over grenzen was gegaan, dat hoefde ik hem niet meer te zeggen. De geit had hem getroost en gehoord op een wijze die ik haar niet nadoe. Later hoorde ik dat deze jongen de dieren vaak benoemt als “God-schaap, God-kip en God-geit”.
Ik begrijp nu waarom…..