Onderwijsvernieuwing is “hot”momenteel. Er is zelfs een speciale commissie vanuit de overheid die zich bezig houdt met hoe het onderwijs er in 2032 uit zou moeten zien. Er zijn steeds meer initiatieven waar men de kinderen en jongeren ruimte geeft zichzelf te ontwikkelen, anders dan op de ons bekende wijze: Computers, projecten, eigen inbreng etc. Prachtig! Wie had dat 15 jaar geleden gedacht? Er zijn zelfs al initiatieven die dit gewoon met behoud van overheidssubsidie mogen doen. Het begint bij een breder publiek door te dringen dat het bestaande onderwijssysteem wellicht niet meer voldoet.
Deze ontwikkelingen roepen bij mij ook de vraag op waarin Aventurijn zich onderscheid van al die andere initiatieven. Ook bij ons werken kinderen aan projecten, zoeken zaken op op de computer en delen zij hun eigen tijd in. Uiteraard hebben wij met ons 15 jarig bestaan wellicht wat meer ervaring en ook al resultaten die laten zien dat het werkt. Daarnaast is er mijns inziens een heel wezenlijk verschil; namelijk het uitgangspunt. Het uitgangspunt van veel vernieuwende scholen is een betere vorm van onderwijs neer te zetten: als je de kinderen op een andere manier benadert dan leren ze beter of effectiever.
Het uitgangspunt bij Aventurijn is een visie op het leven, daaruit volgt automatisch een bepaalde vorm van onderwijs. Die visie is dat ieder mens vrij is zijn/haar eigen leven vorm te geven; Engels, wiskunde, geschiedenis, maar misschien ook wel dans, Esperanto of modelbouw. De volwassenen om het kind heen begeleiden en ondersteunen het bij dat leerproces. Om een deel van de samenleving te kunnen zijn is het van belang dat de kinderen zich sociaal emotioneel evenwichtig ontwikkelen, vandaar uit kan zelfvertrouwen ontstaan om stappen te zetten die wereld in: leren lezen, ruzies oplossen, topografie of muziek maken. Het één even belangrijk als het ander.
Zo hadden wij vandaag een vossenjacht: De tieners hadden zich vermomd in het winkelcentrum: liftboy, winkelbediende, schoonmaakster en oude vrouw. De jongere kinderen mochten de vossen gaan zoeken. Op het eerste gezicht misschien niet zo leerzaam? Toch wel als ik kijk naar wat voor een stappen verschillende kinderen vandaag hebben genomen: De onzekere tiener die zich een half jaar geleden nog totaal niet durfde te laten gaan en nu verkleed, alleen in een winkel stond. Of de jongen die het reuze spannend vond dat hij tot slot alleen bij de bakker mocht wachten tot zijn vader hen kwam ophalen. En wat dacht je van de knul die in de boekhandel mocht helpen en het meisje dat spontaan een zelfgeschreven pianostuk ten gehore bracht in een parkje? Wát een stappen hebben diverse kinderen vandaag gezet, en dat nog los van het plezier dat jong en oud met elkaar had; Een sociale bedding waarin eenieder kan gedijen en die voorwaarde is voor leren vanuit vertrouwen; leren door te leven.
“Oude vrouw” lezend in Jane Eyre (Engels) “Wat een saai boek!”
Foto boven: de liftboy
Posted in: Algemeen, blog schoolleider, Informail Berichten.